Onze beeldvorming. Hoe zien wij?

Hoe zien wij? Een eenvoudige vraag, zo lijkt het. Dit is echter maar schijn; hoe dieper we erop ingaan, hoe complexer het wordt.
"Hoe zien wij?" is in dit artikel de centrale vraag. De vraag blijft open. Het doel van dit artikel is niet de vraag te beantwoorden; het doel is de vraag open te trekken.

Zien is een veel complexer proces dan wij denken. Een vraag die in mij opkomt: bestaat er wel een specialist zien? Een oogarts? Ja, maar dan voor het medische. Een neuroloog? Een kwantumfyicus? Een nabije-dood-ervarings-specialist? Om het ganse proces te doorgronden is blijkbaar één, maar een gans team van specialisten nodig.

We starten met "enkele specialetjes".

Meteen vallen we met de deur in huis met een kanjer:

Zien wij tijdens een nabije-dood-ervaring?

Iemand die een NDE heeft gehad kan - vaak tot in de kleinste details - heel precies zaken navertellen. Zaken zoals: wie waar tijdens de operatie (onder volledige verdoving dan nog wel)?
De vraag "Zien wij tijdens een nabije-dood-ervaring?" is duidelijk niet zomaar te beantwoorden.
Meteen een nieuwe, praktische, vraag: wie uit ons team neemt het woord? In alle geval niet de oogarts, ook al is hij (of zij uiteraard) dan specialist.

Wanneer het om het gewone zien-proces gaat, een proces waarbij onze hersenen een belangrijke rol spelen dan is het antwoord ongetwijfeld: nee! Tijdens een nabije-dood-ervaring ligt alle hersenactiviteit stil; een vlakke lijn op het scherm. Dit roept heel diepe vragen op over zien.
Misschien ook deze vraag.

Zien tijdens onze dromen?

Zien we met onze ogen tijdens onze dromen? Ongetwijfeld is hier onderzoek naar gedaan, maar die resultaten ken ik niet.